Gömlek yakasının altında br gölgede saklanınca bir nefes,
Nikotinle sevişen bir soluğun canını alır yaşama sevgisi...
Gittiğinde,
İnsanlar,
Topuklarının ardında bıraktıkları kaldırımların kuruluğu
İşler diline damağına,
Yürümek istersin,
Hiç durmadığın gibi...
Parmak aralarında bir sigara
Biterken dolmuş duraklarında...
Göğsüm, bir hasretliğin iki gününde kavrulan iki avucun altında uyudu bir anlığına,
Bir anlığına sığdı tüm anılar, bir anlığına uçtu gitti gökyüzü,
Toprak nefessiz kaldı.
Ama egzostlar soluyordu endüstriyel nefesini,
O ölüm ve hastalık besleyen nefesini,
Sonra göğsümden çekildi o eller,
Bir zarfın kenarına ataş gibi iliştirilmiş bir öpücükle birlikte,
Önemli bir nottu bu,
Unutmamamı söylüyordu iliştirilen şeyde...
Aklım zımbalandı kağıdına,
Kalem üzerime düştü,
Ve mürekkepten gözlerimin onünde,
Kaybolup gitti şehrin akciğerlerinden içeriye doğru...
Kağıdım yırtıktı,
Ve parçası, onun yanında gitti,
Aklımdan uzaklarda,
Özlemimin doğduğu taştan rahimlerin arasında...
