Yol

Sonunda ilerliyor,

Dönmeye başladı deli tekerlekler,

Küfürler ve lanetler şeritlerin altına gömülmüş,

Asfalt uzaktan, koynuna bebeğini basan bir anneyi andırıyor,

Dikiz aynaları onların yalancısı,



Ve ben bir şarkı söylerken,

Hiç dürüst görünmüyorum,

En azından öyle olmamaya çalışıyorum...

Yavaş yavaş, sırtımı yasladığım koltuktan önüme bakarken bir canavar uyanıyor gideceğim yön boyunca,

Yol,

Yılan gibi,

Kıvrıla kıvrıla uzanıyor,

Son derece zehirli ve ölümcül,

Asfalttan oluşan dev, kara bir dragonun

Dudaklarından öptüğü şehrin kaltakları aşırı doz helezonundan ruhsuz kucaklara doğru kaymakta,

Cüzdanlar geğiriyor, dostum,

Nefesleri nane kokuyor,

Yol hiç bitmiyor...