İki birbirinden ayrı,
Farklı iki surat.
Mor renkli birisi,
Maviydi diğeri.
Tutunacak dalları birbirlerinin elleriydi,
Mavi, çok sıkı tutuyordu,
Morun elleri acıyordu,
Mavi aldırış etmedi,
En doğrusu, dedi, budur,
Ve ihtiyatla sayfaları çevirmeye devam etti.
Mor, ellerinin sızıntılarıyla uyuşuyordu,
Aşkını, nefeslerinin aralığında
Toprağa ekiyordu.
Avuçlarıyla çimenleri yoldu,
Mavi ellerini bıraktı
Sis çöktü bahçeye,
Ağlayan hiç kimse yoktu,
Ve
Gülen de...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder